برگ‌ها یی مانند کاهو و اسفناج دارای قدرت خنثی‌سازی ماده مضر مانند فلز،حشره‌ کش و مواد شیمیایی دیگر موجود در مواد غذایی است.

به گزارش شمال نیوز:کبد بعد از پوست بزرگ ‌ترین قسمت از بدن است که حدود یک و نیم کیلوگرم وزن دارد و عملکردهای بسیار ضروری را در بدن به عهده دارد. به‌ عنوان مکان ذخیره مواد مغذی که بدن به آن نیاز دارد عمل می‌کند و همچنین به هضم غذا، سوخت‌وساز و تقویت سیستم ایمنی بدن کمک می‌کند.

علاوه بر آن ماده مضر را از جریان خون تصفیه می‌کند برای حفظ سلامت کبد، مواد غذایی پیشنهاد شده در سایت هلث نیوز را به برنامه غذایی تان اضافه کنید.

چغندر قرمز:
فلاوانوئید موجود در این گیاه عملکرد کلی کبد را بهبود می بخشد.

گریپ‌ فروت:
این میوه منبع ویتامین C و سرشار از خاصیت آنتی‌اکسیدان است. مصرف میزان بالای این میوه به کبد کمک می‌کند تا ماده سرطان‌ زا و سموم دیگر را از بدن دفع کند.

سیر:
این گیاه بوته ای باعث فعال شدن آنزیم هایی می شود که به دفع مواد مضر در کبد کمک می‌کند؛ سیر حاوی سلنیم و آلیسین است که هر دو ترکیب طبیعی مفیدی برای پاک‌سازی کبد است.

برگ‌های سبز گیاهان:
برگ‌ها یی مانند کاهو و اسفناج دارای قدرت خنثی‌سازی ماده مضر مانند فلز،حشره‌ کش و مواد شیمیایی دیگر موجود در مواد غذایی است.

دانه کتان:
دانه کتان برای دفع سموم از بدن از جمله کبد مناسب است .

چای سبز:
این نوع چای سرشار از نوعی آنتی‌اکسیدان گیاهی است. چای سبز نه ‌تنها یبوست و اختلال عملکرد معده را برطرف می کند بلکه عملکرد کبد را نیز بهبود می‌بخشد.

کلم‌ها:
مصرف کلم‌ها مانند کلم بروکلی باعث افزایش تولید گلوکوزینولیت می شود که در تولید آنزیم‌های هضم به بدن کمک می‌کند.

لیموترش:
مرکبات نه‌ تنها سرشار از ویتامین C است بلکه به روند هاضمه و دفع سموم از بدن کمک می‌کند.

گردو:
گردو سرشار از اسید چرب امگا 3 و همچنین گلوتاتیون است که به روند پاک ‌سازی کبد کمک می‌کند.

زردچوبه:
این ادویه به هضم چربی و تولید صفرا کمک می‌کند. افزون بر آن به سم ‌زدایی کبد کمک می‌کند درنتیجه عملکرد کبد را بهبود می بخشد.

شیرین‌بیان:
این گیاه در کاهش دادن تراکم آلانین آمینوترانسفرا و آسپارتات ترانس آمیناز، آنزیم‌هایی که به طور عمده در کبد یافت می‌شود، مؤثر است. میزان بالای این آنزیم‌ها نشانه آسیب‌دیدگی کبد است. شیرین‌بیان با به حداقل رساندن این آنزیم‌ها به‌سلامت کبد کمک می‌کند.

منبع: روزنامه خراسان

یک متخصص طب سنتی تونسی تاکید کرد اسپند یا اسفند برای درمان میگرن بسیار مفید است. به گزارش مشرق، "بشیر ضیف الله" گفت: اسفند گیاهی با عمر طولانی است که درمناطق گرمسیر ازجمله درکشورهای شمال آفریقا و شامات می روید ونام علمی آن peganum harmala است.

وی افزود: گیاه اسفند به خودی خود، یک داروخانه مجانی است که دانه های خشک آن، دراز بین بردن گازها و نفخ ها و فعال کردن کلیه ها و از بین بردن سریع کرم های معده موثر است.

وی همچنین گفت که اسفند ادرار آور است و جسم را از سم ها رها می کند.

این متخصص طب سنتی همچنین گفت : بوییدن پودر دانه های اسفند و یا مصرف آن به صورت انفیه، برای رهایی از میگرن مزمن و سرماخوردگی و آب ریزش بینی و التهاب سینوس ها مفید است.

به گفته وی، دانه های اسفند همچنین برای مبارزه با قرمزی چشم براثر آنفلوانزا مفید خواهد بود.

ضیف الله در همین حال با بیان اینکه دانه های اسفند دارای ماده ای سمی به نام harmaline است، هشدار داد و گفت که دراستفاده از آن باید محتاط بود.

وی همچنین هشدارداد که فرد نباید درروز بیش از یک گرم از دانه اسفند را درصورتیکه خیس خورده باشد، مصرف کند و برای زن باردار نیز مصرف آن ممنوع است زیرا باعث سقط جنین می شود.

وی تاکید کرد مصرف انفیه اسفند مشکلی ندارد و نتیجه بخش است.  منبع: العالم

 دربار? قبر علی بن حسین، حضرت علی اکبر (ع) در اخبار و روایات آمده که آن حضرت در پایین پای پدر بزگوارش به خاک سپرده شد. عین عبارت «الارشاد» این است: «نزدیک پاهای حسین (ع) دفن گردید.»

دربار? قبر علی بن حسین، حضرت علی اکبر (ع) در اخبار و روایات آمده که آن حضرت در پایین پای پدر بزگوارش به خاک سپرده شد. عین عبارت «الارشاد» این است: «نزدیک پاهای حسین (ع) دفن گردید.»

شیخ مفید بر این نکته تصریح کرده و فقهای دیگر نیز در کتاب‌های خود نوشته‌اند.

مرحوم مفید پس از ذکر اسامی هفده نفر از شهیدان بنی‌هاشم که همگی از برادران و برادرزادگان و عموزادگان امام حسین (ع) بودند، می‌فرماید: «آنان پایین پای آن حضرت در یک قبر (گودی بزرگ) دفن شدند. هیچ اثری از قبر آنان نیست و فقط زائران با اشاره به زمین در طرف پای امام (ع) آنان را زیارت می‌کنند و علی بن الحسین (علی اکبر) (ع) از جمل? آنان است. برخی گفته‌اند: محل دفن علی اکبر نسبت به قبر امام حسین (ع) نزدیک‌ترین محل است.»[1]

و در نقل دیگرش می‌گوید: «‌پس از بازگشت عمر بن سعد از کربلا، جماعتی از بنی‌اسد که در غاضریه سکونت داشتند، آمدند و بر پیکر امام حسین (ع) و یارانش نماز گزاردند.  آن حضرت را همان جایی که الان قبر اوست دفن کردند و علی ابن الحسین (علی اکبر) (ع) را در پایین پای پدر به خاک سپردند؛ سپس برای دیگر شهیدان از اهل بیت و اصحاب، حفره‌ای کندند و همه آنان را در آن حفره به صورت دسته‌جمعی دفن کردند. عباس بن علی (ع) را در راه غاضریه، در همان محلی که به شهادت رسید و اکنون قبر اوست به خاک سپردند.»[2]

    سپس به بنی‌اسد دستور داد تا دو حفره آماده کنند. در یکی از آنها بنی‌هاشم و در دیگری سایر شهیدان را به خاک سپردند. نزدیک‌ترین شهیدان به امام حسین (ع) فرزندش علی اکبر (ع) است

در بعضی از روایات آمده است: «امام سجاد (ع) (با قدرت امامت و ولایت) به کربلا آمد و بنی‌اسد را سرگردان یافت؛ زیرا میان سرها و بدن‌ها جدایی افتاده بود و آنها راهی برای شناخت نداشتند. امام زین العابدین (ع) از تصمیم خود برای دفن شهیدان خبر داد. آنگاه به جانب جسم پدر رفت، با وی معانقه کرد و با صدای بلند گریست؛ سپس به سویی رفت و با کنار زدن مقداری کمی خاک قبری آماده ظاهر شد، به تنهایی پدر را در قبر گذاشت و فرمود: با من کسی هست که مرا کمک کند. بعد از هموار کردن قبر، روی آن نوشت: هذا قبر الحسین بن علی بن ابی طالب الّذی قتلوه عطشاناً غریباً؛ این قبر حسین بن علی بن ابی طالب است، آن حسینی که او را با لب تشنه و غریبانه کشتند. پس از فراغت از دفن پدر به سراغ عمویش عباس (ع) رفت و آن بزرگوار را نیز به تنهایی به خاک سپرد.

سپس به بنی‌اسد دستور داد تا دو حفره آماده کنند. در یکی از آنها بنی‌هاشم و در دیگری سایر شهیدان را به خاک سپردند. نزدیک‌ترین شهیدان به امام حسین (ع) فرزندش علی اکبر (ع) است؛»[3] امام صادق (ع) در این‌باره به عبدالله بن حمّاد بصری فرموده است: «امام حسین (ع) را غریبانه کشتند. بر او می‌گرید کسی که او را زیارت کند، غمگین می‌شود و کسی که نمی‌تواند او را زیارت کند دلش می‌سوزد برای کسی که قبر پسرش را در پایین پایش مشاهده کند.»[4]

در زیارت ناحی? مقدسه هم چنین می‌خوانیم:

«هرگاه خواستی شهداء را زیارت کنی، پایین پای امام حسین (ع) که قبر علی بن حسین (ع) آنجا است، بایست.»

عبدالرّزاق حسنی ضریح امام حسین (ع) را در زمان خود چنین توصیف کرده است:

«ضریح امام حسین (ع) عبارت است از: یک بلندی (صندوق مانند) چوبی که به عاج زینت شده و روی آن دو مشبک[5] قرار دارد،‌ مشبک داخلی از فولاد گران قیمت و مشبک خارجی از نقره‌ روشن سفید است... به مشبک خارجی مشبک دیگری بدون این که مانعی بین آن دو باشد، متصل است و فقط از هر طرف به اندازه ‌یک متر کوتاه‌تر از مشبک خارجی متعلق به امام حسین (ع) است. زیر آن مشبّک قبر علی بن الحسین (ع) است که همراه پدر در یک روز شهید شده و در کنار پدر دفن گردیده است.»[6]

گرچه بعضی از مطالب در کیفیت به خاک سپاری امام حسین (ع) و اینکه چه کسی امام حسین (ع) را دفن کرده، در این نقل‌ها متفاوت است. گاهی «کنار پاها» و گاهی «سمت پاها» آمده که هر دو به یک معناست. اینکه محل دفن علی بن حسین (ع) از دیگر شهدا به پیکر امام حسین (ع) نزدیک‌تر است و از مجموع آنها یک نکته قابل استفاده است که به عنوان نتیجه ارائه می‌گردد و آن اینکه: قبر علی اکبر (ع) در پایین پای امام حسین (ع) قرار دارد.

بنابراین می‌توان ادعا کرد که ضریح کوچکی که بر ضریح حضرت سیدالشهدا (ع) متصل است و در طرف پایین پای آن حضرت قرار دارد و از مجموع دو ضریح، یک ضریح شش گوشه درست شده، به احترام علی اکبر (ع) و به نام آن حضرت است.


پی نوشت:

[1] مفید، الارشاد، سلسله مؤلفات شیخ مفید، دار المفید للطباعه و النصر و التوزیع، ج11، صص 125 ـ 126، جزء 2

[2] مفید، همان، ص 114؛ خلیلی، ‌جعفر، موسوعه العتبات المقدسه قم-کربلا، بیروت، منشورات مؤسسه الاعلمی للمطبوعات، چاپ دوم، 1407 ق، ص 73، جزء8

[3] عبدالرزاق الموسوی، المقرم، مقتل الحسین (ع) ، تهران، قسم الدراسات الاسلامیه، مؤسسه البعثه، ص320 ـ 321.

[4] قمی، جعفر بن محمد، ابن قولویه، کامل الزیارات، مؤسسه نشر الفقاهه، چاپ اول، 1417 ق، صص 537 ـ 538، المقرم، همان، ص321.

[5] هر چیز سوراخ؛ سوراخ پنجر? مانند را مشبک ‌گویند.

[6] خلیلی، جعفر، موسوعه العتبات المقدسه، قسم کربلا، جزء 8، بیروت، منشورات مؤسسه الاعلمی للمطبوعات، ص 182، به نقل از حسنی، عبدالرزاق، موجز تاریخ البلدان العراقیه.

 برای «ثارالله» معانی و وجوه مختلفی ذکر شده که هر یک تفسیر خاص خود را می‏طلبد. در مجموع به این معنا است که: خداوند، ولیّ دم آن حضرت است و خود او خون آن بزرگوار را از دشمنانش طلب می ‏کند. به گزارش شمال نیوز: «ثار» از ریشه «ثَأر» و «ثُؤرة» به معنای انتقام و خونخواهی و نیز به معنای خون آمده است.(1)         1. برای «ثارالله» معانی و وجوه مختلفی ذکر شده که هر یک تفسیر خاص خود را می‏طلبد. در مجموع به این معنا است که: خداوند، ولیّ دم آن حضرت است و خود او خون آن بزرگوار را از دشمنانش طلب می‏کند؛ چرا که ریختن خون سیدالشهدا در کربلا، تجاوز به حریم و حرمت الهی و طرف شدن با خداوند است. به طور کلی از آن جهت که اهل بیت(ع) «آل الله» هستند، شهادت این امامان، ریخته شدن خونِ متعلق به خداوند است.(2)         اگر چه این واژه در قرآن نیامده است؛ لیکن می‏توان آن را با آیات قرآنی این گونه توجیه نمود. خداوند می‏فرماید:   «من قتل مظلومًا فقد جعلنا لولیه‏سلطَنًا»(3) «آن کس که مظلوم کشته شده، برای اولی‏اش سلطه (و حق قصاص) قرار دادیم».         هر کسی (صرف نظر از مسلک و مذهبش)، اگر مظلومانه کشته شود، اولیای دم او، حق خون‏خواهی دارند و از آنجا که اهل بیت(ع) - به ویژه امام حسین(ع) - مظلومانه و در راه ایمان و حق و خداوند کشته شده‏اند و جان به جان آفرین تسلیم کرده‏اند، در واقع «ولیّ دم» و خونخواه آنان، خود خداوند است.         بنابراین «ثارالله» به این معنا است که خون بهای امام حسین(ع)، متعلق به خدا است و او کسی است که خون بهای امام حسین(ع) را خواهد گرفت. این واژه حاکی از شدت همبستگی و پیوند سیدالشهدا(ع) با خداوند است که شهادتش همچون ریخته شدن خونی از قبیله خدا می‏ماند که جز با انتقام‏گیری و خون‏خواهی خدا، تقاص نخواهد شد.ر.ک. فرهنگ عاشورا، واژه «ثار».         2. اگر «ثار» به معنای خون باشد، قطعاً مراد از «ثارالله» معنای حقیقی نیست؛ بلکه یک نوع تشبیه، کنایه و مجاز است. چون مسلّم است که خدا موجودی مادی نیست تا دارای جسم و خون باشد؛ پس این تعبیر از باب تشبیه معقول به محسوس است؛ یعنی، همان گونه که نقش خون در بدن آدمی نقش حیاتی است، وجود مقدس امام حسین(ع) نسبت به دین خدا چنین نقشی دارد و احیای اسلام با نهضت عاشورا بوده است.         3. شاید بتوان در این باره با نگاه عرفانی مستند به روایات نیز به نتیجه‏ای نورانی دست یافت. از امام علی(ع) نیز به «اسدالله الغالب» و «یدالله» تعبیر شده است و در حدیث «قرب نوافل» از پیامبر(ص) روایت شده است که خداوند فرمود:           «ما تحبب الی عبدی بشی‏ء احب الیّ مما افترضته علیه و انه لیتحبب الیّ بالنافله حتی احبه فاذا احببته کنت سمعه الذی یسمع به و بصره الذی یبصر به و لسانه الذی ینطق به و یده التی یبطش بها و رجله التی یمشی بها اذا دعانی احببته و اذا سألتنی اعطیته»  ؛(4) «بنده من به چیزی دوست داشتنی تر از واجبات، نزد من اظهار دوستی نمی‏کند و همانا او با نوافل نیز به سوی من اظهار دوستی می‏کند. آن گاه که او را دوست بدارم گوش او می‏شوم که با آن می‏شنود و دیده او می‏شوم که با آن می‏بیند و زبان او می‏شوم که با آن سخن می‏گوید و دست او می‏شوم که با آن ضربه می‏زند و پای او می‏شوم که با آن راه می‏رود. اگر به درگاه من دعا کند، او را دوست خواهم داشت و اگر از من درخواست کند به او عطا می کنم».         از این روایت به خوبی آشکار می‏شود که اولیای خداوند، «خلیفه» او بر روی زمین و مظهر افعال الهی‏اند. خداوند جسم نیست، اما آنچه را که اراده می‏کند انجام بدهد، از طریق دست اولیای خود به ظهور می‏رساند و کمکی را که می‏خواهد به سوی بنده‏ای بفرستد، با پای اولیای خود می‏رساند. و خونی را که می‏خواهد از سوی خود برای احیای دین خودش ریخته شود، از طریق شهادت اولیای خودش ظاهر می‏سازد. از این رو همان طور که دست امام علی(ع) دست قدرت خدا و «یدالله» است؛ خون امام حسین(ع) نیز خون خدا و «ثارالله» است.         از این رو در زیارت عاشورا می‏خوانیم:   «السلام علیک یا ثار الله  و ابن ثاره‏والو تر  الموتور»  ؛ «سلام بر تو ای خون خدا و فرزند خون او! سلام بر تو ای یگانه دوران!» همان گونه که مرحوم ابن قولویه در زیارت هفدهم و بیست و سوم امام حسین(ع) این فقره را نقل می‏کند:   «و انک ثار الله فی الأرض و الدم الذی‏ لا یدرک ثاره أحد من أهل الأرض و لا یدرکه الا الله وحده»  ؛(5)     همان گونه که نقش خون در بدن آدمی نقش حیاتی است و بود و نبودش، مرگ و زندگی او را رقم می‏زند، وجود مقدّس امام علی و امام حسین(ع) نزد خدا و در دین او چنین نقشی دارند که اگر آن حضرت نبود، اسلام نبود و اگر حسین(ع) نبود، اسلام و تشیّع نبود.       آری! تا یاد و نام سیّدالشّهدا(ع) زنده و بر سر زبان‏ها است، تا عشق حسین(ع) در دل‏ها می‏تپد، تا آتش محبت و ولایت او در قلوب انسان‏ها مشتعل است، تا فریاد «یا حسین» بر بلندای آسمان‏ها و زمین طنین انداز است؛ نام و یاد خدا زنده و پایدار است؛ چون او همه هستی خود را در راه خدا انفاق و ایثار کرد، سیمای ننگین ریاکاران و تحریف‏گران زمان را آشکار نمود و نقاب از چهره زشت آنها برداشت و اسلام ناب نبوی و علوی را بر مردم نمایاند. خون او شرافت «ثارالله» را گرفت.

پی نوشت ها:
1.ر.ک: الطریحی، مجمع البحرین، ج 1، ص 237، معین، محمد، فرهنگ فارسی، ج 1، ص 1185، مفردات راغب، ص 81.
2.محدثی، جواد، درسهایی از زیارات عاشورا، ص 14، عزیزی تهرانی، اصغر؛ شرح زیارت عاشورا، ص 35.
3.اسراء (17)، آیه 33.
4.محاسن برقی، ج 1، ص 291.
5.ترجمه کامل الزیارات، ص 683، زیارت 16.   منبع:فارس

خواص درمانی میوه? انار انار در این فصل از سال به وفور یافت می‌شود می‌توانید برای رفع بوی بد دهان و زردی دندا‌‌نهایتان از انار استفاده کنید. بیماران قلبی نیز برای بهبود تپش قلب می‌توانند از این میوه استفاده کنند.

به گزارش شمال نیوز:نرم کردن حنجره و بهبود صدا و رفع گرفتگی نیز انار گزینه خوبی است همچنین خانم‌های باردار نیز برای رفع ویار زنان باردار می‌توانند از این میوه کمک بگیرند توصیه می‌کنیم این میوه را با پیه آن مصرف کنند تا از ویژگی‌های درمانی آن بهره‌مند شوید.

 به گفته یک متخصص فیزیولوژی، انار ملس و شیرین خواص زیادی دارند و خوردن دانه‌ها یا گرفتن آب انار با پیه آن بر خاصیت درمانی‌اش می‌افزاید و می‌تواند به فرایند هضم غذا کمک کرده و زیادی صفرا، غلظت خون و حرارت و تپش قلب در گرم مزاجان را مهار کند.

دکتر سید مهدی می‌رغضنفری افزود: پیه انار،‌‌ همان قسمت‌های سفید لابلای دانه‌های انار است که چون قابض و گس است مصرف آن به همراه آب یا دانه‌های انار، باعث جمع و محکم شدن پرز‌ها و چین‌ معده و روده شده و با تقویت عضلات مخاطی، به فرآیند هضم غذای خورده شده کمک می‌کند. همچنین برای مبتلایان به التهابات معده (گاستریت) یا روده (کولیت) که ممکن است با زخم و خونریزی همراه باشد یا برای بند آوردن خونریزی زیاده از حد قاعدگی خانم‌ها مفید است. ضمن اینکه می‌تواند از بوی بد دهان و زردی دندان‌ها بکاهد.

به توصیه وی، آشامیدن آب انار ملسی که با پیه آن گرفته باشند برای دفع صفرای اضافه در بدن که می‌تواند با علائم زردی و خارش پوست ظاهر شود مفید است.

این متخصص طب سنتی، اناری که کاملا رسیده و شیرین یا ملس (ترش و شیرین) باشد و دانه‌های آن درشت و هسته وسط دانه کوچک و نرم باشد را بهترین نوع انار معرفی کرد و با اشاره به اینکه مزاج انار ملس، سرد و‌تر است گفت: در برخی افراد به خصوص سرد مزاجان، انار می‌تواند باعث ایجاد نفخ شود که این خاصیت درگرم مزاجان منجر به تقویت حالت نعوظ در آلت تناسلی می‌شود و در افراد گرم ‌مزاجی که دچار غلظت و پر فشاری خون هستند و جوش و دمل‌های پوستی زیادی می‌زنند و همواره احساس گرمی و حرارت در بدن و پا‌ها احساس می‌کنند بسیار مفید است.

این عضو هیئت علمی دانشگاه، با اشاره به اینکه مصرف انار برای بهبود تپش قلب توصیه شده است افزود: یکی از مهم‌ترین علل تپش قلب، افزایش حرارت یا صفرا، چه در کل بدن و چه در قلب است که انار آن را مهار می‌کند.
به گفته این کار‌شناس طب اسلامی، قلب گرم‌ترین عضو بدن است و خنکی جات معتدل مثل انار مخصوصا در گرم مزاجان می‌تواند برای بهبود عملکرد قلب بسیار مفید واقع شود، ضمن اینکه رب انار برای رفع ویار زنان باردار مفید است و آب آن به سرعت تب را فرو می‌نشاند و می‌توان آن را به آبی که قرار است به صورت پاشویه و بدنشویه استفاده شود افزود.

دکتر می‌رغضنفری، با اشاره به اینکه همه قسمت‌های انار برای استعمال موضعی نیز قابل استفاده است گفت: می‌توان پس از مصرف دانه‌های انار، هرچه باقی ‌ماند، شامل پوست سفت بیرونی، پرده‌ها و پیه وسط دانه‌ها را در سایه خشک کرد و در کیسه پارچه‌ای در یخچال نگهداری کرد که داروی قابض بسیار خوبی برای استفاده موضعی است.

به گفته این پزشک، مبتلایان به بواسیر، شقاق، افرادی که فشار بیش از حد یبوست و زایمان را تحمل کرده‌اند یا ترشحات زیاد زنانه دارند می‌توانند پوست و پیه انار را بجوشانند و صاف کرده و در محلول آن بنشینند. همچنین استفاده از این محلول به صورت دهان‌شویه می‌تواند برای کسانی که دچار زخم و التهاب لثه و آفت ناشی از گرمی می‌شوند مفید است.

این عضو هیئت علمی دانشگاه ضمن اشاره به اینکه انار ترش برای افراد با مزاج سرد باید با احتیاط مصرف شود اظهار کرد: آب انار ترش برای سیستم ریوی و مغزی خیلی خوب نیست و ممکن است به دلیل قابض بودن و تنگ کردن مجاری هوایی باعث تشدید سرفه و تنگی نفس شود. اما انار شیرین مخصوصا به صورت شربت و رب برای نرم کردن حنجره و بهبود صدا و رفع گرفتگی آن خوب است.

سلامت آنلاین

خواص درمانی میوه? انار انار در این فصل از سال به وفور یافت می‌شود می‌توانید برای رفع بوی بد دهان و زردی دندا‌‌نهایتان از انار استفاده کنید. بیماران قلبی نیز برای بهبود تپش قلب می‌توانند از این میوه استفاده کنند.

به گزارش شمال نیوز:نرم کردن حنجره و بهبود صدا و رفع گرفتگی نیز انار گزینه خوبی است همچنین خانم‌های باردار نیز برای رفع ویار زنان باردار می‌توانند از این میوه کمک بگیرند توصیه می‌کنیم این میوه را با پیه آن مصرف کنند تا از ویژگی‌های درمانی آن بهره‌مند شوید.

 به گفته یک متخصص فیزیولوژی، انار ملس و شیرین خواص زیادی دارند و خوردن دانه‌ها یا گرفتن آب انار با پیه آن بر خاصیت درمانی‌اش می‌افزاید و می‌تواند به فرایند هضم غذا کمک کرده و زیادی صفرا، غلظت خون و حرارت و تپش قلب در گرم مزاجان را مهار کند.

دکتر سید مهدی می‌رغضنفری افزود: پیه انار،‌‌ همان قسمت‌های سفید لابلای دانه‌های انار است که چون قابض و گس است مصرف آن به همراه آب یا دانه‌های انار، باعث جمع و محکم شدن پرز‌ها و چین‌ معده و روده شده و با تقویت عضلات مخاطی، به فرآیند هضم غذای خورده شده کمک می‌کند. همچنین برای مبتلایان به التهابات معده (گاستریت) یا روده (کولیت) که ممکن است با زخم و خونریزی همراه باشد یا برای بند آوردن خونریزی زیاده از حد قاعدگی خانم‌ها مفید است. ضمن اینکه می‌تواند از بوی بد دهان و زردی دندان‌ها بکاهد.

به توصیه وی، آشامیدن آب انار ملسی که با پیه آن گرفته باشند برای دفع صفرای اضافه در بدن که می‌تواند با علائم زردی و خارش پوست ظاهر شود مفید است.

این متخصص طب سنتی، اناری که کاملا رسیده و شیرین یا ملس (ترش و شیرین) باشد و دانه‌های آن درشت و هسته وسط دانه کوچک و نرم باشد را بهترین نوع انار معرفی کرد و با اشاره به اینکه مزاج انار ملس، سرد و‌تر است گفت: در برخی افراد به خصوص سرد مزاجان، انار می‌تواند باعث ایجاد نفخ شود که این خاصیت درگرم مزاجان منجر به تقویت حالت نعوظ در آلت تناسلی می‌شود و در افراد گرم ‌مزاجی که دچار غلظت و پر فشاری خون هستند و جوش و دمل‌های پوستی زیادی می‌زنند و همواره احساس گرمی و حرارت در بدن و پا‌ها احساس می‌کنند بسیار مفید است.

این عضو هیئت علمی دانشگاه، با اشاره به اینکه مصرف انار برای بهبود تپش قلب توصیه شده است افزود: یکی از مهم‌ترین علل تپش قلب، افزایش حرارت یا صفرا، چه در کل بدن و چه در قلب است که انار آن را مهار می‌کند.
به گفته این کار‌شناس طب اسلامی، قلب گرم‌ترین عضو بدن است و خنکی جات معتدل مثل انار مخصوصا در گرم مزاجان می‌تواند برای بهبود عملکرد قلب بسیار مفید واقع شود، ضمن اینکه رب انار برای رفع ویار زنان باردار مفید است و آب آن به سرعت تب را فرو می‌نشاند و می‌توان آن را به آبی که قرار است به صورت پاشویه و بدنشویه استفاده شود افزود.

دکتر می‌رغضنفری، با اشاره به اینکه همه قسمت‌های انار برای استعمال موضعی نیز قابل استفاده است گفت: می‌توان پس از مصرف دانه‌های انار، هرچه باقی ‌ماند، شامل پوست سفت بیرونی، پرده‌ها و پیه وسط دانه‌ها را در سایه خشک کرد و در کیسه پارچه‌ای در یخچال نگهداری کرد که داروی قابض بسیار خوبی برای استفاده موضعی است.

به گفته این پزشک، مبتلایان به بواسیر، شقاق، افرادی که فشار بیش از حد یبوست و زایمان را تحمل کرده‌اند یا ترشحات زیاد زنانه دارند می‌توانند پوست و پیه انار را بجوشانند و صاف کرده و در محلول آن بنشینند. همچنین استفاده از این محلول به صورت دهان‌شویه می‌تواند برای کسانی که دچار زخم و التهاب لثه و آفت ناشی از گرمی می‌شوند مفید است.

این عضو هیئت علمی دانشگاه ضمن اشاره به اینکه انار ترش برای افراد با مزاج سرد باید با احتیاط مصرف شود اظهار کرد: آب انار ترش برای سیستم ریوی و مغزی خیلی خوب نیست و ممکن است به دلیل قابض بودن و تنگ کردن مجاری هوایی باعث تشدید سرفه و تنگی نفس شود. اما انار شیرین مخصوصا به صورت شربت و رب برای نرم کردن حنجره و بهبود صدا و رفع گرفتگی آن خوب است.

سلامت آنلاین